Waar leef je het meest eco-friendly: in de stad of op het platteland?

Soms lees ik artikelen met tips van mensen die zonder afval leven. Altijd met je eigen tas naar de markt gaan. Gebakken vis halen met een eigen schaal. Supergoed natuurlijk, maar ik denk dan ook: welke markt? En welke viskraam? Ik woon namelijk op het platteland. En daar is ecovriendelijk leven heel anders dan in de grote stad. Zo heb ik een boomgaard en daarnaast een moestuin van 50 m2. Dat vind je dan weer niet zomaar in de stad. Maar waar leef je eigenlijk het meest groen? Ik vergelijk de groene lifestyle: urban versus rural.

De beste tip die ik ooit kreeg: spaar niet

Ik loop een rondje in de kelder en zie een fles ijswijn liggen. 375 ml. 32,50 euro. Drie jaar geleden gekocht tijdens een vakantie in de Moezelstreek. En nu waarschijnlijk niet erg lekker meer. Dan moet ik denken aan een geweldige tip die ik ooit kreeg van een goede vriend: spaar niet. Of eigenlijk: spaar je magic powers niet, maar gebruik ze voor het te laat is. De tip was namelijk onderdeel van ons gezamenlijke spel Dungeons & Dragons. Jaren geleden, maar de tip is altijd blijven hangen en verrassend vaak toepasbaar op het echte leven.

Goed! Druk! En hoe is het met jou?

Ken je dat? Dat je iemand vraagt “Hoe is het ermee?” en dat het antwoord dan steevast begint met “Goed!”, dan een pauze met daarna “Druk!” en dat als je geluk hebt daarna het echte verhaal komt? Het is mij steeds meer gaan opvallen en ik hoor het mijzelf ook zeggen. Wat zegt dat over ons dat “Druk” zo’n vaste status heeft gekregen in onze begroetingsrituelen?

Ik ben gezonder en gelukkiger door Pokémon Go, echt waar

Misschien denk je dat de titel een grapje is. Pokémon Go, die maffe rage waarmee kinderen en nerds van hot naar her rennen om een of ander fictief beestje te vangen met een fictief balletje. En nog geld eraan uitgeven ook. Stelletje idioten. Ik speel Pokémon Go sinds medio juli, soms even heel intensief, dan weer een weekje amper, en vijf maanden later kan ik de balans opmaken. En wat blijkt: voor in totaal een paar tientjes ben ik vandaag zowel gezonder als gelukkiger, mede door Pokémon Go. Huh, wat?

Eat that frog en begin de dag succesvol met die ene rotklus!

Uitstellen is heerlijk. Een taak net zo lang vooruit schuiven tot hij tegen de deadline aanschurkt werkt vaak bijzonder inspirerend. Maar soms komt van uitstel afstel en soms blijft zo’n stom taakje bungelen en de hele dag een schaduw werpen. Want straks… moet je er toch echt aan beginnen. De oplossing: begin de dag met zo’n shitklus. Eat that frog!

5 redenen waarom ik blij word van vrijwilligerswerk

Ongeveer vijf jaar geleden begon er iets bij mij te kriebelen. Ik had een drukke baan en sociaal leven, maar had toch het gevoel dat ik daarnaast iets anders wilde buiten mijn eigen comfortzone. Iets waar ik een ander soort voldoening uit zou kunnen halen, kortom, blij van zou worden. Ik vond dit door het doen van vrijwilligerswerk…

Een 6-urige werkdag, is dat fijn? Tijd voor de proef op de som!

Eind september was er ineens buzz rond de opkomende 6-urige werkdag in Zweden. Zou veel fijner zijn voor iedereen. Het bleek min of meer een hoax, maar zette mij wel aan het denken. Als ZZP’er kan ik doen wat ik wil, maar moet ik ook gewoon facturabele uren draaien. Zou dat fijner gaan als ik zou kiezen voor een werkdag van slechts 6 uur? Ik testte het een tijdje uit.

How slow can you go?

Ongeduldig klop ik met mijn vingers op tafel. ‘Bezig met update 6 van 36. Schakel de computer niet uit.’ Witte letters op een blauw scherm brengen de boodschap luid en duidelijk over. Dit gaat nog even duren. Daaronder een zandlopertje dat maar niet leeggelopen raakt. “Kloteding.” Mijn statement lijkt de gang verder uit het apparaat te halen. Tergend langzaam gaat het apparaat van 6 naar 7 naar 8. Bij 12 begin ik ongeduldig door de kamer te stekkeren… In mijn hoofd ga ik de zinnen af waarmee ik dit bericht zal openen. Iets over haast. En dat ze het langzamer aan moeten doen. Langzaam is beter. Ja man, stukken beter. “Pak die van mij dan”, hoor ik mijn lief roepen vanuit de naastgelegen kamer, “die doet het wel”. Ze bedoelt het vast goed, maar ik ben een getergde Microsoftziel. Daar helpt geen goed woord bij.

de Groene Nerds podcast

Podcast over duurzaamheid