Wie kent ze niet? Al die handige plastic zakjes voor je boterham, voor in de diepvries, afdekfolie, aluminiumfolie. Allemaal bedoeld om ons voedsel te bewaren, af te dekken, in te vriezen, koel of juist warm te houden. Super handig en snel, maar het gebruik van deze producten heeft een duidelijke keerzijde; eenmaal gebruikt kan je er weinig anders meer mee dan weggooien. En dat is redelijk rampzalig voor onze afvalberg. Wist je bijvoorbeeld dat plastic folie, je weet wel, dat handige spul voor om je ovenschaal, niet gerecycled kan worden? Hetzelfde geldt voor aluminiumfolie. Van al het plastic wat wij in de plasticbak doen (in een doorzichtige zak, anders wordt het gezien als restafval en gewoon verbrand) wordt slechts 9% gerecycled tot een nieuw product. Reden genoeg om eens kritisch te kijken naar handige, leuke en goedkope manieren van voedsel anders opslaan. Ik verzeker je; die zijn er volop!

Vandaag wil ik graag met je in gesprek over een triviaal, voor de hand liggend gegeven: we eten allemaal. Elke dag, althans toch de meesten van ons in Nederland. Veel van het voedsel wat we eten is verpakt, zelfs als we ons best doen om veel onverpakt voedsel te kopen in de vorm van bijvoorbeeld groente, fruit of brood, dan nog zit er een deel van ons voedsel in papier, plastic en glas. Papier, plastic en glas kunnen worden gerecycled. Hoewel recyclen voor met name papier en glas gunstig uitpakt, is het beter om de levensduur van glas en papier zoveel mogelijk te verlengen en daarmee energie te sparen. En vooral glas leent zich daar super goed voor. Je kunt het namelijk zo gek niet bedenken, of het past in een glazen potje. En als je deze gedachte eenmaal toe laat in je handelen is het hek in positieve zin van de dam :). Op elk potje past een dekseltje, en in elk potje past voedsel. Waarom vind ik dit geweldig terwijl het klinkt als super simpel?

Na een heel geslaagd kinderfeestje met zes enthousiaste, huttenbouwende, gamende, chipskruimelende jochies, staarde ons vloerkleed me wat vaal en vermoeid aan. Het is niet nieuw meer, maar ook nog niet kaal en nog wel heel gezellig vind ik. Vrolijke strepen. Het heeft alleen zo nu en dan een opfrisbeurt nodig. Toen we het net hadden huurde ik wel eens zo’n reinigingsapparaat met zeep. Nog best duur, best een gedoe en een grote, lege plastic fles voor de plasticbak. Gelukkig weet ik sinds een aantal jaar een veel betere, goedkopere en snellere truc om je vloerkleed weer op te vrolijken. Zo’n twee keer per paar sneeuwt het op ons kleed. Ik deel mijn tip graag met jou.

Vandaag laat ik zien hoe je voor een miniem bedrag en met enige kluszin een of meerdere toffe hangpotjes maakt van de schil van een kokosnoot. Wij hadden de kokosnoten gekocht bij de toko, gewoon om op te eten. Wel had ik al het idee om er daarna een hangpotje van te maken. Ik had deze al eens gezien in een interieurwinkel, maar ik vond ze loeiduur! Het zelf maken is een halfuurtje werk voor twee potjes en het resultaat vind ik zelf erg geslaagd.

Vandaag laat ik je zien hoe je simpel een aantal dagelijkse producten voor persoonlijke verzorging en schoonmaak kan vervangen door middeltjes die niet alleen goedkoper en meestal gezonder zijn, maar vaak ook veel minder verpakkingsplastic bevatten. Alleen maar voordelen dus :). Ga je voor alle vijf? Een super challenge als je jezelf wilt uitdagen plasticvrij te leven. Doe je liever rustig aan? Een mooi doel om een aantal van je verzorgings- en schoonmaakproducten structureel te vervangen voor betere varianten. Doe je mee?

Minimalise, je huis inrichten met minder spullen, met die spullen waar je blij van wordt, wat je echt nodig hebt. Veel mensen zijn er mee bezig, sommigen als een misschien wel tijdelijke trend, anderen als een manier van leven die door hen al jaren wordt ‘gefinetuned’. Het internet staat vol met challenges, ervaringen en tips. Schrijven over wat het minimaliseer proces voor mij betekent vind ik leuk maar niet echt nodig. Waar ik wel graag een blog aan wijd is aan dat wat er moet gebeuren met alle spullen waarvan je beslist dat ze niet meer in je leven horen: het minimaliseerafval. Want al verdwijnt een item uit jouw huis of leven, het laat nog steeds zijn ballast achter op deze planeet en is dus niet daadwerkelijk weg.

Nu de zon weer lekker schijnt, kunnen de paprika-, komkommer- en tomatenplantjes overdag naar buiten. Maar de afgelopen weken was het vaak druilerig en grijs weer en groeien mijn plantjes binnen voor geen centimeter. Ze staan op zolder, daar is het warm, maar er is weinig licht. Vorig jaar al had ik gezien dat Ikea kwam met een kweekset voor binnen met UV-licht. Nog tegengehouden door de prijs liep ik er met een grote, verlangende boog omheen, maar twee weken geleden ging ik toch overstag. Immers; ik vind kweken en alles wat met creëren (en eten ;p te maken heeft, zo ontzettend en langdurig tof dat ik verwachtte er toch erg blij van te worden. En inderdaad, in anderhalve week onder het kunstmatige zonnetje was de groei van mijn planten net zo groot als in de vijf grauwe weken ervoor en voelde de aankoop als erg leuk en zinnig. Vandaag vertel ik je over het hydrocultuur/uv-kweeksysteem van de Ikea.

Een tijdje terug haalde ik het Kersttafelkleed van onze intensief gebruikte tafel. Naast wat wijnkringen, krassen en kinderkrabbels was er ook een grote groene vlek op de tafel gekomen van een nat geworden uitgelopen kindertekening van mijn dochter, ik denk iets met een kerstboom… De vlek ging er niet af met een doekje met zeep en was te groot om te negeren vond ik. Dus tijd voor een schuurbeurt van de tafel!

Mijn blog van vandaag gaat over kiezen. Niet die dingen in je mond, ik bedoel keuzes maken. Als altijd maak ik tenminste een keer per week een keuze voor een blog onderwerp. Vaak vind ik dat heel makkelijk; granola wordt het vandaag, of.. eh ja! tandpasta. Soms vind ik het moeilijker. Niet alleen vind ik het belangrijk dat een blog een ‘dat maak je lekker zelf’ aspect heeft, ook vind ik het belangrijk dat het onderwerp me op dat moment ook echt bezig houdt. Eigenlijk wilde ik een blog schrijven over even makkelijk zelf jam maken… Lekker hoor, zelfgemaakte jam. Mocht je je daar nu op gaan verheugen… Dat blog schrijf ik vandaag bij nader inzien niet.