Een groot dierenliefhebber ben ik altijd al geweest. In het gezin waar ik uit kwam, liepen altijd wel een stuk of wat katten rond, er waren honden, kippen, vissen, cavia’s en zelfs een landschildpad. De liefde en het respect voor de natuur is er bij mij met de paplepel ingegoten. Net als vlees eten tot het vet bij je oren zat en melk drinken, overigens. Veel melk, daar werd je sterk van. Toen ik als tiener opeens riep dat ik vegetariër wilde zijn, zei mijn vader: “Zet dat maar uit je hoofd, dat is te lastig voor je moeder”. Introvert en braaf als ik was, had ik ontzag voor mijn vaders diepe bas en ik gehoorzaamde. Het was pas vele jaren later dat ik de dieren definitief van mijn bord weerde en sinds een paar maanden, na 16 jaar vegetarisme, eet ik volledig plantaardig.